از نظر آموزه های وحیانی قرآن، انبیاء در یک سطح نیستند؛ بلکه برخی از آنها بر برخی دیگر برتری و تفضیل داده شده اند؛ چنان که خدا می فرماید: وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَى بَعْضٍ.(اسراء، آیه 55) هم چنین رسولان الهی نیز در یک سطح نیستند: تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِنْهُمْ.(بقره، آیه 253)

از میان رسولان که دارای شریعت هستند؛ پنج نفر از ایشان به عنوان اولوا العزم معرفی شده اند(احقاف، آیه 35) که شامل پیامبر(ص) و حضرات نوح، ابراهیم، موسی و عیسی(ع) است: شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى.(شوری، آیه 13)

همین پیامبران دارای شریعت نیز چنان که گفته شد یکسان نیستند؛ چرا که برخی بر برخی دیگر برتری و فضلیت داده شده اند.

از آیات قرآنی بر می آید که همان طوری که حضرت ابراهیم(ع) به عنوان صاحب شریعت بر لوط (ع) تفضیل داده شده و لوط به آن حضرت ایمان آورده است(عنکبوت، آیه 26)، در میان رسولان نیز پیامبر(ص) بر همگان تفضیل داده شده است؛ زیرا هیمنه قرآن بر دیگر کتب آسمانی به معنای همینه رسول الله(ص) بر دیگران و تفضیل کامل و تمام آن حضرت است: وَأَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتَابِ وَمُهَیْمِنًا عَلَیْهِ فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ؛ ما این کتاب [=قرآن] را به حق به سوى تو فرو فرستادیم در حالى که تصدیق‏ کننده کتابهاى پیشین و حاکم بر آنهاست پس میان آنان بر وفق آنچه خدا نازل کرده حکم کن.(مائده، آیه 48)